“Yaşamayan bilemez”

Sergiyi gezen ve depremi yaşayan Engin Kırtay, “Muradiye Cami minaresi yolun karşısındaki binanın üstüne yıkılmıştı. 01.00 gibi ben uyanıktım tam böyle uykuya dalmama yakın 03.00 civarları sallanmaya başladığımızı deprem olduğunu anladım ama birinci katta oturduğum için çıkmadım dışarı. Yanımdaki ahşap iki katlı ev üstümüze çökmeye başlayınca camdan dışarı atladım. Yanımda incir ağacı vardı onun yere değip kalktığını gördüm. O ara ben yola yattım yüz üstü çünkü büyük bir ışık vardı. Depremin tam ortalarında çıkmışım ben dışarı sonrasında sallantı bitti kafamı arkama çevirdiğimde ise yanımdaki ev benim evimin üstüne yıkıldığını gördüm. Ben sadece o ev yıkıldı sanıyorum ama caddeye bir çıktım yıkılmayan bina kalmamış. Yaşamayan bilemez. Çok büyük bir afet atlattığımız için psikolojimiz artık bozulmuş anlatılmaz bir duygu benim elime o gün 8 yaşında ölen bir çocuğu kucağıma bıraktılar ailesi enkaz altındaydı. Ben de gittim orada baktım kadınlar oturuyordu bir araya toplanmışlar. Ailesini sorduğumda enkazda olduklarını söylediler. Ben de çocuğu kadınlara verdim, çocuk hastane yetiştirmişler ama ölmüş çok acı bir şeydi” şeklinde konuştu.

“Aynı duyguları yeniden yaşadık”

6 Şubat’ta meydana gelen asrın felaketi hakkında konuşan Kırtay, “Kahramanmaraş depremi bizimkinin kat kat büyüğüydü ben öyle bir deprem görmedim. Aynı duyguları yeniden yaşadık. Sabahlara kadar televizyonları izledim ben son çıkan olur mu diye takip ettiğimiz bazı bölgeler vardı. Ben bilhassa buradaki müteahhitlere çok kızıyorum üç kuruş kazanmak için hem ahiretini yok ediyorlar hem de buradaki insanların hayatını riske atıyorlar. Çok kötü bir şey yapmasınlar. Az kazansınlar ama sağlam bina yapsınlar” ifadelerini kullandı.